kłuć w oczy

kłuć w oczy
kłuć w oczy {{/stl_13}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wywoływać u kogoś złość, zdenerwowanie, zawiść posiadaniem czegoś, czego nie ma druga osoba': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kłuć w oczy bogactwem, zamożnością. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o czymś uważanym za negatywne: zwracać na siebie uwagę; rzucać się w oczy': {{/stl_7}}{{stl_10}}Brudna podłoga w kuchni bardzo kłuła ją w oczy. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • kłuć — ndk Xa, kłuję a. kolę, kłujesz a. kolesz, kłuj a. kol, kłuł, kłuty 1. «przebijać coś czymś spiczastym, ostro zakończonym, ranić przez ukłucie» Kłuć igłą, szpilką. Kłuć bagnetem. Kłujące ciernie. Rana kłuta. 2. «wywoływać wrażenie ostrego,… …   Słownik języka polskiego

  • kłuć — Ktoś kogoś kłuje, książk. kole (czymś) w oczy; coś kogoś kłuje, książk. kole w oczy «ktoś, coś sprawia komuś przykrość, wywołuje zazdrość, niezadowolenie»: Wiecie, towarzyszu dyrektorze, ludzi w oczy kole. Dyrektor socjalistycznego instytutu, a… …   Słownik frazeologiczny

  • oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …   Słownik języka polskiego

  • oko — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IIa, lm M. oczy, D. oczu, N. oczami || oczyma {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} narząd wzroku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niebieskie, zielone, piwne, brązowe oczy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… …   Słownik frazeologiczny

  • szczypać — ndk IX, szczypaćpię, szczypaćpiesz, szczyp, szczypaćał, szczypaćany rzad. szczypnąć dk Va, szczypaćnę, szczypaćniesz, szczypaćnij, szczypaćnął, szczypaćnęła, szczypaćnęli, szczypaćnięty, szczypaćnąwszy 1. «o ludziach: ściskać, zwykle krótko i… …   Słownik języka polskiego

  • ciąć — ndk Xc, tnę, tniesz, tnij, ciął, cięła, cięli, cięty 1. «dzielić jednolitą całość na części, oddzielać coś od jednolitej całości, np. ostrym narzędziem; krajać, ścinać, rozcinać, wycinać» Ciąć materiał nożyczkami. Ciąć bandaż w kawałki, na… …   Słownik języka polskiego

  • bogactwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. bogactwowie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zasób dóbr materialnych, coś wielkiej wartości; majątek, dostatek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gromadzić bogactwa. Uganiać się za bogactwem.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • szczypać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, szczypaćpię, szczypaćpie, szczypaćany {{/stl 8}}– szczypnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, szczypaćnę, szczypaćnie, szczypaćnij, szczypaćnął, szczypaćnęli, {{/stl 8}}uszczypać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa, {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”